Diana Hoekstra – november 2022

Wellicht is mijn liefde voor ‘het portret’ ontstaan toen ik opgroeide, omringd door de blauwe ringbanden van Openbaar Kunstbezit. Als kind vond ik het fascinerend een portret te bestuderen. Vele jaren later vind ik het nog veel fascinerender zelf portretten te schilderen. Het weergeven van iemands gezicht vraagt niet alleen maar schildertechniek van mij. Het is vooral een heel proces, een integer en empatisch proces. Eerst intensief bezig met ed uiterlijke kenmerken, de huid, merk ik dat ik gaandeweg dat proces als het ware ook ín die huid kruip. Uiteindelijk is het voor mij belangrijk dat ik vanuit deze betrokkenheid iets essentieels, iets wezenlijks waarneembaar maak.